Sen Susma Şiiri - Döndü Dülger

SEN SUSMA
Sen sessiz kalınca, ben lal olurum,
Tenden vazgeçer, duyguları sustururum,
Bu şehirde ırmağın akışına set kurar,
Mabedimde kalemi durdurur, sır olurum.

Sen sessiz kalınca, hava puslu, gökyüzü matemli,
Karıncaların ayak sesleri, inletiyor heryeri,
Kulaklar sağır,dil suskun, gözler perdeli,
Odanın duvarları,sararmış örümcek ağlarıyla çevrili.

Sen sessiz kalınca, bayram yeri bile çileli,
Çocuklar koşturmuyor, etraf terkedilmiş, heryer lekeli,
Topraklar çorak, cıvıltılarıyla uçuşan kuşlar göç eyledi,
Yaşamı durduruyor suskunluğun, bitiriyor dünyanın düzenini.

Sen sessiz kalınca, tepeden tırnağa bir ürperti sarıp sarmalıyor,
Bir muharebe ki ruhumda kıyametler kopuyor,
Tan yeri kızıllığı heryer, göz gözü görmüyor,
Sen susma, suskunluğun arşı titretiyor, canı çarmığa geriyor.
SEN SUSMA...
Döndü Dülger