Acı, hayatına girenleri hatırladıkça susmayı düşündüğü an.
Hatırlamak, acı veriyor sana! ...
Bir gülüşün altında ki gizemi çözecek ipuçlarını ele geçirmek istiyorsun...
Konuşmayı bu yöne kaydırmak istiyorsun.
Nasıl başlayacağını bir türlü beceremiyorsun.
İçindeki sorular zorluyordu birden bir kaynaktan,
patlar gibi kontrolsüz başlamaktan kaygılanıyorsun.
Beyaz, ipek gibi yağdı kar
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Devamını Oku
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
SEN YAZINCA DARMADAĞIN EDİYORSUN , YAŞATIYORSUN , ADATE ŞİİRİN İÇİNE TAŞIYORSUN. CÜMLELERİN ŞİİR OLMAYA BAŞTAN ONAYLI ... BRAVO CENGİZ....
'Sen mutluluğun resmini yapabilir misin' demiş büyük usta,
sen sahte mutluluk resimlerine bakıyorsun.Mutluluk oyunu oynamak için.
'Hayat acımasız.'derken,gözlerinle beni küçümsüyordun.
Öyle çelişkiler içindesin ki,beni de hayallerini yıkanlardan saydın.
Bu oyunun nasıl biteceğini biliyordum,
ama kapılmıştım bir kere.Yapabileceğim birşey yoktu artık,
göğsümün ortasında ki,sızı harekete geçmişti.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta