Sen Susarsan Şiiri - Mücahit Karaçınar

Sen susarsan lekesiz kalır kağıtlar
Satırlar özlem duyar silgi sürmez kokusunu
Sen susarsan bir şehir duyar
Kulağın duymaz
İrkinir çiçekler sessizliğine sabahların
Okşanmaz tikenleri yaprağı
Kalp bir berdoş olur akıl sarhoş
Dolanır durur bilmeden sokakları
Sen susarsan intiharı olur bu şehrin
Anılmaz adın sokak sokak
Görmeyenlere göz olan kalem susarsa
Diller lal olur
Kim okur düşen yaprakta seni
Mevsimleri kim sayar seninle
Kim sever sebepsiz acıları
Benim kadar
Sen susarsan bir sen olur
Ağaçlar bencilleşir uzatmaz dalları
Güller tikeninden mahrum bırakır
Senden öte bir sen varya o kor olursa
Senden yana bir cürmüm kalır...