Sen sus... Şiiri - Mustafa Nihat

Senden kaldı bana,
bu hicran, bu azap
bu kangren/onulmaz yara........
Senden kaldı/sonra
yüregimde ahraz,
yüregim yaralı,
yüregim paramparça,
kanadı kırık yaralı kuş misali....
Sen sus...
susda yürek konuşsun/kükresin...
Mazide kalan
her günü bahar,
her yanı papatya,
her yanı gelincik,
her yanı yemyeşil...
kekik kokulu karacadağ..
sema mavi, gök renk renk,
cümbüş cümbüş/ yedi renk..
hala... ayak izlerimizde su birikintileri...
birkintilerde kuşular susuzluğunu giderir,
aşka susamışlığım gibi..
Sen sus...sus........
dibinde oturduğumuz dut şahit...
göç yolunda selamlaştığımız leylekler şahittir..
kiraz dudaklarında yokoluşuma,
utangaç, titrek pespemde hallerine..
Ahh..ah..........hele o nar gibi gögüslerin...
Allahıma/dinime/ imanıma
yemin ederemki...
sen gibi olmadı senden sonra..
o yüzden kangrendir yüregim,
yüregim paramparça....
Sen sus sevgili...
gözlerim kapalı, aklım mazide/sende

Sen böyle daha güzelsin
bende....