Sen sus! Şiiri - Mehmet Sani Özel

Sen sus!
Ben kucağına bahri kondurayım
Dudak uçuklatan rüyalardan kalkmaya benzer
Ayrıntıları tekrar yaşamak için, mümkünse eğer
Neye mal olursa olsun! diye, dönüp kabuslarıma
Zamanın zembereğini dondurayım!

Dolu bir yaşam seç, kur’a dan çekercesine
Devingen firaklar uçuşsun ıraklara, bizden olmayan
Kollarını uzat, uzat birkaç kıtayı birden sararcasına
Payıma Afrika düşsün, açlık, sefalet ve sömürülmüşlük
Avrupa’yı dikte et nefsine, pazarlıksız razıdır
Hatta üzerine, Kuzey Amerika’yı da koy
Al, (istersen) adını da aşk koy!
Ben, farkında sız lığın olurum bu meyan da
Cennetin anahtarları Feynan da

Gereksiz eman(mı) dır başıma üşüşen
Ülküdaşım, ehli iman üzgünken hangi gönül şen?
Bir ateş çemberi kırılacak olduğunda, yüreği yufka
Vatan için, namus için, canını feda edecek olan kim?
Atılır ortaya pervazsızca, der ki ben, ben, ben..,
Hazarda “sen sus! ” diyenlerin sustuğu anlardır
Allah için yapılası bir iş ortaya çıktığında
Haklı bir bahane ile yok olurlar hemen
Adam olma fırsatıdır, adam kıtlığında
Vatan sensin, namusta sen cenan

Her halükarda, Hakkı tilavet etmek?
Kolay mı, kerih görüp münkeri terk etmek?
Batıla karşı durup, nanköre muhalefet etmek
Kamil îmanla çalışıp, helalinden hak etmek!
Derdin yoksa, bir çaresizin derdini dert etmek
Göğsünü siper alıp, zulme karşı ceht etmek
Ne şan, ne şöhret,.................................
Bütün mesele, ömrü helal etmek

03.10.2009