SEN söz ve BEN Şiiri - Erdem Baş

Önce maymundu korkularla
Anlamak icin dil´i
Sonra düşleri keşfetti
Çıkmazında tanrıyı buldu kendine
Paylaştı tanrıyı
Çıkmaz sokaktakilerle
Her ortak nesne gibi
Değer kazandı nesneler
Biz nesneleşirken
Özne oldu kurgulu nesneler
Ve kullanılanı olduk nesnelerin

Sahipsiz her ortaklıkta çokken
Sahipler çıktı ortaklıkların
Ve kullanılanı olduk kullandıklarımızın

Korktuk
sindik
ve kabullendik

Üretirken umudu umutsuzca
Taşıdık çocuklara korkuları
Korumak için onları kendi korkularımızdan
İlk sorularına susarken
Boğduk onları
Boğulurken korkunc sessizliğe
Ve bir yanlış doğdu böylelikle
eksik sorgularla
Sonra yanlışlar bilgeleşti
Ne kadar cok usta yanlış
O kadar bilge yanlış olduk

Ve simdi ben
Sana sözün yanlışı ile dokunmamak için
Sözsüz dokundum
Ve sözsüz yaşadım
Sözü özlerken sen
Sözsüzlüğümü çocuk gibi
Suskun reddettin
Ben duymadan

Sen sözlerin sarhoşluğunda
Bana suskun gülerken
Ben ruhundaki gözyaşını gördüm
Gel konuşalım
Güneşin altında yeni bir şey yok nasılsa
Ve ben yalnız kalamayacak kadar yorgunum

şimdi ben de söz yazıyorum
konuşuyorum da
siz gibiyim yani
Ama biraz sözü söz de bogarak.....

11.07.06

Erdem Bas