Elif Kızıltaş - Sen söz oldun; ben sükût ...

Düğümleniyor çözülmek istiyor içimde bir şeyler yaz çiz ne yaparsan yap diyor dışarı ya haykırıyorum bilmediklerimi karbona dönmeden bir şeyler yanmadan, yanılsıyorum belkide

SES, GÜMÜŞ VE ALTIN
Lal! Hal!
bir çukur aynada gördüklerim kadar küçük, karanlığa sığacak kadar büyüyen gözleri vardı,
Görebildiğim kadardı, kalbi; dev cüsseliydi iri omuzlarını taşıyordu ardında örülemeyen saçları; rüzgarlı günler kadar kısalıyordu