Sen Söyleme Şiiri - Yusuf Ziya Leblebici

Sen söyleme, suskun kalsın dudakların
Ben gözlerinden okudum seni
Anla diyordu beni yeşil çığlıkların.
Anla artık anla beni

Sen söyleme, her zaman ki gibi
Sen oldum ben, sanki dilinden dökülen
Seni seviyorum derken
Davet alırım gözlerinden.
Konuşmasan da, konuşamasan da
Ben daha iyi anlarım seni senden!
Seviyorum seni
Seviyorum seni
Senin de sevdiğin gibi!

Sen söyleme, yüreğinde biriktir çeyizlerini
Mazinin yükünü attığın zaman
Biliyorum söyleyeceklerini.
Korkak dünlerin yarına cesaret vermeli
Dolusun, hem de dopdolu
Boşalt kendini, bırak çıkmayan yolu

Gözlerin bana anlattı
Anlattı diyemediklerini
Sen söyleme…