Sen Soruları Şiiri - Kaan Kaya

İnsan bu kadar kızgın olmalı mı kendine
Bu kadar kelimeyi ona dökmek yerine
Ete vurulmuş neşter gibi kazıdığına
Yerlerde denk geldiği her buruşmuş kâğıda
Çektikçe ellerini parçalayan halatın
Hangi bileğe dolaştığına bakmalı mı
Kaçtıkça kovalanan kovalayıcı kaçış
Kaçışın bıraktığı garip sabırsızlanış
Bir bilsen kendimi sana veremeyişimi
Fakat kendime geri dönemeyişimi
Ağzımdan kaçırdığım her menfi sevda sözü
Demir beton direklerde dikenli tel örgü
Yakalar gönlüne giden her posta kuşunu
Yırtıp kanadını bihaber bırakır seni
Bihaber bırakır sana olan hislerimden

Felsefemi kurcalayan sen sorularına
Eklendi düşvâr sorulardan bir soru daha
Hem güldürüp hem ağlatan Nihavend misali
Güzel her şey ne sebeple acıtır şu kalbi
Neden ölümü olur bazılarının sevgi
Harb meydanı zihnim bir gün sakinleşecek mi
Hangi tarafım kazanır bu kanlı gazveyi
“Ah yüzü…” diye ölen kalbimin toyluğu mu
“Ama…” diyen aklımın kaygısız olgunluğu mu
Bilmem neden bu kadar rahatsız eder beni
Bilemeyişimin verdiği rahatlık hissi
Ama eminim bulutlara anlatsam seni
Yıldızları bırakıp peşimden gelirlerdi
Katlandıkça sayısı düşen kelimelerin
Demini aldıkça tahassürüm, anladım ki
Gözlerimizden ırak olduğumuz şu zaman
Uyanık olmamalı bazı saatlerde insan
Hasret dalgasını uykuya denk getirmeli
Hissetmez belki böylece gönül elemini
Unutur çehreni o küçük ölüm gelince
Hiç olmazsa bir iki derin düş süresince

Kokusunu çekmek isteyip derbeder olana
Güle özlem mürekkebiyle şiir yazanın
Soğuk ellerini kanla ısıtan bıçaklar
Onu tutunca delik deşik olan parmaklar
Artık bırakmalı mı beyaz verd’in dalını
Hangi bileğe dolandığına bakmalı mı
Çektikçe ellerini parçalayan halatın
Yakmalı mı ateş onca buruşmuş kâğıdı
İnsan kendine bu kadar kızgın olmalı mı
Sen sorularını sana değil kendine sorduğuna
Bu kadar kelimeyi ona söylemek varken
Söylemediğine
Ve koparmadığına o çiçeği
Biraz pişman olmalı mıydı?