Sen Sorgusu Şiiri - İsmet Zeren

Sen
İstanbul'un en lüks otelinde
Günlük para hesapları ile beyni yorgun düşmüş
Zenginlere...
Kendini zengin sananlara
Bin bir çeşit kokteyl sunan
Hayat okulundan yetişmiş
Herşeyi biraz bilen barmen sesimi duyarmısın?

Son otel,motel,pansiyon sahibi
Sen kendinin sahibi,çift çubuk sahibi
Sesimi duyarmısınız?

Sen entel barlarında
Felsefeler üreten keçi sakallım
Sen onu ciddi ciddi dinleyen gizli fahişem
Sen sanatçım sesimi duyarmısın

Sen politikacım ilk seçimi düşünen
Sen rürbe terfisini bekleyen suskun askerim
Sen sınıf değiştiren tüccarım
Sen istikbal kaygusuyla korkmuş bunalmış liselim
Sen Türkiyeyi kurtaracağını sana üniversitelim
Sen Allah vergisi beyniyle emsallerine fark atan üstün zekalım
Sesimi seslensem duyarmısın
Sen mahpusum...
Mahpusluğunu mahpus olunca anladığım
Sen hırsızım,çingenem,üç kağıtçım,köprü altı çocuğum
Sen fahişem,dönmem,travestim,cinsiyetsizim
Sen Topkapı sarayının asırlık bekçisi
Seslensem sesimi duyarmısınız
Sen her gün ne yazacağının sıkıntısı ile bunalan köşe yazarım
Sen müdürümüm,hademem,kapıcım,apartman komşum
Sen yöneticim,sen meslektaşım
Senn teröristle boğuşan devre arkadaşım
Seslensem sesimi duyarmısınız

Bilirim hepinizin kulağında kendi sesiniz
Kendi nefesiniz,kendi nefsiniz
Kendi korkunuz,korkuluğunuz

Bu yüzden ne yapsam da duymazsınız
Belki hiç yapılmamış manşet bir şey yapsam
Köpek beni değil ben köpeği ısırsam mesela
Eğer gazete okuyorsanız şöyle bir bakarsınız
Yine,yine de duymazsınız,kendi dünyanıza dalarsınız
Ama belki birgün
Bendeki benin
Aslında sizdeki siz olduğunu anlarsınız...