Sen Sonbahar Ben İlk Bahar

Sonbaharın yapraklarını dökebildiği.
Ama hiç dökemediği tek ağaçtım.
İçimde ilkbaharı yaşatarak açtım.
Öyle kolay kolay pes edemem.
Yapraklarımı bir hiç uğruna heba edemem.
Sevdiklerimi öyle hiç olmamışlar gibi bırakamam.
El alem ne der korkusuyla değil.
Vazgeçemem bırakamam onları yerlere.
Hepsi kalbimin derinliklerinde bir yerde.
Ama sen...
Senin yaprağın başka bir ağacın başka bir dalında.
Orada bulmuş yaşam kaynağını ya da aşkını belkide.
Belkide senin ne bir ağacın ne de bir dalın ne de yaprağın var.
Bu ilkbahar kokan soframda, bilemezsin.