Sen Sin Ben saklanıp Sinmemişim ki

En büyük ihânet olan düsturu
Devlet temeline yatıran sen sin
Yüce Ellâh yediğini kusturu
Bin yıllık devleti batıran sen sin

Baş edilen Yahûdîyle Ermeni
Sırta binip kesincede dermânı
Rüzigârsız savurdular harmanı
Tınasın üstüne oturan sen sin

Dîne, diyânete ezelden düşmân
Dîni var semirtip olunca şişman
Vurdukça şükretti olmadı pişman
Kazanda kaynayan katıran sen sin

Sen sin; ben saklanıp sinememişim ki
At varken eşeğe binmemişim ki
Rahı müstakimden dönmemişim ki
Cehenneme yoldaş götüren sen sin

Sinerek boynunu verdin yulara
Üç kıt’ayla Yedi Deniz sulara
On iki adayı yonanlılara
İkrâm edip duran nâ-tüvân sen sin

İSLÂMİ’yim Besmeleli dostumuz
Müminlere melekliktir vasfımız
Münkirlere azraillik kastımız
Tiksinti bırakan, hatıran sen sin