Sen Şimdi Yoksun Annem

Sen şimdi hâlimi görsen
Dayanamaz ağlardın annem.
'Ne oldu kızım? ' der başımı okşardın.
Şİmdi sen yoksun annem...
Kİm başımı okşar,
Kim sana ne oldu der.

Ah annem!
Benim sessizce ağladığımı görseydin,
Kucağına oturtup
'Niye ağlıyorsun? ' kızım derdin;
Ama şimdi sen yoksun annem...

Kİme anlatırım derdimi,
Kime 'Annem! ' diye sarılırım.
Bazen senin yanına gelmek istiyorum;
Ama yapamıyorum, babamı bırakamıyorum.
Bu acıyla daha fazla nasıl yaşarım bilmiyorum;
Ama seni çok özlüyorum annem...

Babama belli etmemeye çalışıyorum ağladığımı;
Ama bazen de tutamıyorum kendimi,
Babamın yanında ağlıyorum.
O da üzülüyor:
'Ağlama kızım, kaderimiz buymuş.' diyor.

Ama dayanamıyorum.
Nasıl ağlamayayım anne?
Sİmdi sen yoksun
Seni çok özlüyorum annem...

Herkese bakıyorum, annesine bağırıp çağırıyor.
Sen yanında olsaydın da
Ben senin ayaklarını yıkasaydım anne.
İnsan sevdiklerinin kıymetini,
Onları kaybettikten sonra anlıyormuş.

Bir gün seni kaybedeceğimi bilemedim,
Seni hep üzdüm annem...

' Fakirlikten bıktım artık! ' derdim
Sen 'buna da şükür kızım, bunu bulamayanlar da var.' derdin.
Sen şimdi yanımda olsaydın da
Bir ekmeği paylaşsaydık.
Affet beni, affet anne!
Seni çok özlüyorum annem...

Sessizce yanıma gel bu gece,
Yine eskisi gibi başımı okşa,
'Nasılsın kızım? ' de anne.
Ne olur bir kere daha sesini duyayım,
O nur yüzüne bakayım anne.

Mekânın cennet,
Kabrin nur olsun
Seni cok özledim annem,
Seni cok özledim
Affet beni,
Affet annem!