Sen Şimdi Gidersen...

Sen şimdi gidersen,
Bil ki ayrılıklar ölüm diye okunur gözbebeklerine.

İntihar suçlusu kelimelerin, cümlelerine ilahlık eder gibi
Kendini hiçe sayıp gidiyorsun benden.
Biliyorsun gidersen eğer İstiklal bize artık yalnızlaşan bir kalabalık gibi bakacak.
Taksimin tam ortasında hüznün son perdesi yayınlanır gözyaşlarında,
Ve artık bizi biz parçalarız cümlelerimizle…

Sen şimdi gidersen
Öksüz kalır gözbebeklerim. Paranoyak düşüncelere saptanırım
kalabalıklaşır yalnızlıklarım.
Kim sorsa artık yokluğunu, bir ölünün arkasından okunur Gel diye ettiğim dualarım..

Canlı bir ceset gibi failimi ararım gittiğimiz yerlerde.
İstanbul, şahit olur ayrılık süsü verilmiş ölümlerimize.
Talan olup gideriz her defasında kendimizden
Terk edilmiş yaşantımızın bir nefes ötesine düşeriz
Ve her defasında geceye yenik düşeriz bilirsin…
Aklım çaresiz kalır gittiğin yerlerde,
Yenilirim, gecelere sırf sen yine üstün açık uyursun diye.
Nitekim olmaz ellerim uzanmaz üşüyen ellerine.
Sen gecenin soğukluğuna aldanırsın,
Halbuki o yalnızlığın soğukluğudur bilemezsin.

Korkarım ki bir gün karlılaşırız seninle,
Farklılaşmış iki kişi ve yanlarımızdaki iki yabancı
Gezdiğimiz caddenin dört mevsimi de değişir artık
Verdiğimiz sözlerin şerefi asılır artık yanlarımızdaki iki yabancının sözlerinde..
Boş bir sokak bile kalabalıklaşır yalnızlıklarımızdan.
Sustuğumuz her ağızdan yüzümüze vurulur o ayrılık sözleri
Kursağımızda kalır artık her hatıramız ve yalnızlıklarımız.

Elin telefona uzanır mı yokluğumda bilmiyorum
Tek bildiğim yine sensin.
Yine Gecem ve gündüzümün ince bir fikrisin..

Bugün eğer sen gidersen küçük bir çocuğun katili olacaksın
Ve üzerimize yıkacaksın tüm ayrılıkları
Taksimde istiklalin tam ortasında asacaksın..

Bugün gidersen eğer,
Giderken lütfen unutma
Bizi yine biz parçaladık…