Sen şimdi ciğerimde

avuçlarına muhtaç iki kelebek ellerim
ve dilden dökülen öylesine hazır cümleler
kilit nokta diye peşi gelen ferman gibi yazılmış
aslında kaderden sökülürcesine çalınmış bi yazgı.

işte içinden badelerle, fıstık kokusuyla oysa
yani kime garip gözükürse gözüksün,
senin bendin bi siperdir üzerime alınan tüm nişanlara.

ben yazabilirken kalbimde inancı ziyadesiyle mutludur
göğsümdeki o titrek kuşlar.
korkuya da sarılır kefenim seninle
şayet ne badireler atlattım da yılmamak
tadını şimdi döktü tozuma, kirime.

neyseki anlatacak çok ve hiçbir şeyim yok.
bir yere kadar birikince sızı,
bunun yanı sıra cebimde kalmamışken beş kuruş
öylesine umarsız ve ayan beyan işsizken,
kuyruğum olsa keder,
yine de geçmem, geçemem senden.
ki serden de batmışken tam çıktım diyorum
ilham ilmek ilmek kendisinde can dokuyor kara kışa.
bas bas bağırır ya türküleri insan
insan yare öyle tutkulu ve sade gelinciklerle koşar.
kıpkırmızı şiirlerde, burdan asla dönmem dediğinde
orası dünyanın tam orta noktasıyken yani
ve kabus çoktan kayıp gitmişken yıldız gibi kalemlerinden.

sen şimdi ciğerimde
leylim aman aman...
şimdi ister katlime ferman yaz,
ister ölsün ninelerimiz.
ben burada tonlarca içli türküye
seninle kucak açacağım.
bak bu sefer,
öptüm de uyuttum,
iyi akşamlar sana.