bütün hayatın şimdi ıssız bir vadide sağanak bir yağmurun altında perişan. susuzluğun geçtikçe, yalnızlığın seni daha çok sıkıştırmakta. içinde bulunduğun acizliğin seni perişan etmekte çırpınman ölümünü yakın kılmakta. uykun yarıda kalıyor korkuların artıyor ve sen şimdi bir yabancıya dahi olsa muhtaçsın.
tenin yatağını ısıtmıyorsa birde yastığın boynuna vurulmuş bir pranga gibi ağırlaşıyorsa, rüyaların kalmıyor kabusların sıklaşıyorsa sen şimdi bir karabasana aşıksın.
üzerinde ki bu karanlık güneşle bile geçmiyorsa gölgen seni taklit etmiyor adımların sıklaşıyorsa kaçışın ilgi çekiyor ve sen şimdi bir kurbansın cellatın izini sürmekte.
sen şimdi nasıl olurda hala hayattan bahsediyorsun nasıl oluyor da mutluluktan konuşuyor bencillik ediyorsun...
Kayıt Tarihi : 3.6.2011 22:49:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!