Sen Şiirimi Zapt Ettin Sevgili

Ellerimdeki şiir kokusundan tanırsın beni.
Yüreğimdeki beyaz mürekkep izlerinden.
Bütün renkler şirk koşar koyu kahverengi gözlerine.
Bütün sözler seni anlatırken hülyalı.
Ne varsa biriktirdiğim aşk,sevda üzerine.
Sende ilkbaharın serin rüzgârları.Alışılmış özlenen...

Sanki yeni baştan sever gibi sevgili.
İlk kez şiir yazarcasına kanatsız akşamlarında bu şehrin.
Akşama bile bir merhamet yüklerim.
Ben böyle bir şairim.
Say ki; savaşa isyan beyaz güvercinlere.
Barış türkülerine emanet etmiş kanatlarını.
O yüzdendir birdenbire çöküşü üzerimize.Zamansız...Kendini bilmezcesine...

Hep yeşil giyen bir çocuk olan köyümde.
Papatya toplardık seninle,en yüksek tepelerde.
Hani ikimizinde bildiği.
SEVİYOR gerçeğini.
Şahit tutmadığımız.
Yaprağını koparmadığımız çiçekler.
Ne güzeldiler.
En çokta senin ellerinde..

Bütün güzel düşlerim karışmış gözlerine.
Ne çok ben birikmiş sesinde.
Benim bile bulup çıkaramadığım cümleler.
Oysa kuşlarla,mevsimlerle,bulutlarla bile konuşan ben.
Bütün dünyaya sevmenin alfabesini öğreten.
O gürültülü şair düşüncelerimden.
Büyük harflerle başladığım hayat arası sevmeler.
Şimdi neden bu kadar sessizler.
Yirmi dokuz harf değilmiydi zaten.
Herşeyi kalemimde yaşatan ve öldüren.
Sen şiirimide zapt ettin sevgili.
Zor değil Kor kullandın;
Taa göz bebeklerime yangınlar düşüren.
Sınırlarımı ihlal etti gülüşün ve bir mutlu olma dürtüsü.
Sevda dolayısıyla kapandım tüm komşu hüzünlere...
Sen olunca ömrümün öyküsü.

Bulaştım alın yazına bile.
Dualarla örttüm üstünü.
Sabaha kavuştur selametle dedim.
Amin dedi melekler amin dedi gece.
Ve yaradan buyurdu "Kûn Fe Yekûn".
Olduk.Semada yıldız,kainatta bir zerre
.Ben yüreğine düştüm,sen yüreğime.
Hamd olsun...

Mesut AKCAN 2014