SEN SEVMESİNİ BİLMİYORSUN!..
Gitme, kal bu gece mavi gözlü,
Toprağın suya susadığı haldeyim.
Parsel parsel çatlamış,
Dudaklarım anlatamıyor,
Dilim konuşmak için çırpınıyor,
Gözlerimin ışığı sönmüş dersinde,
Bir kere mavi gözlüm demezsin.
Aldığın nefesi benimle paylaş dersinde,
Esrarlı, kıskanç, yırtıcı düşüncen tamam,
Sen sevmesini bilmiyorsun!..
Ezer yüreğimi estikçe deli rüzgar
Gün be gün azdırır ısdırabımı,
Kuş sesi istemem gül bahçemde,
Sevdim diyen her gül kaçırır ağız tadımı.
Bıraktım ben beni susuz ummanlara,
Varsın çıkmasın ıssızda bataklık kuşu.
Hani dudağı titrerdi ismimi anarken o,
Bir şeyleri çoktan unuttu?
Yürekte giz olurdu busen,
İnlerdi salkım söğütler içten.
Sen sevmesini bilmiyorsun!..
Yalnız yürekte doğar, büyük sevdalar,
Meşakkatli olur yaşam maşuka,
Çıktıkça engebeli dağlardan,
Kar gülleri doğar isyanlardan.
Şimdi söyle deli mavi gözlü,
Acıların farkı, bilinmemesi değil mi?
Nesi eksik sevdanın Leyla’dan?
Sen yanmaz değilsin Aslı’dan.
Emircan’ın duyguları yorgun,
Sen sevmesini bilmiyorsun!..
30.11.2022 Emir Şıktaş
Kayıt Tarihi : 5.12.2022 23:12:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sevmeyi bilmeyen sitem ettiğim güzele.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!