Sen sevince beni

her mevsim
gözlerinin kahvesi değiyor ruhuma
ömrümü alıyor
bahar gülüşlerin
seninle sevdim
bağlandım yaşamaya
bütün rüyalar sensin..

yıllar geçti
ateşi yanmayan gönlümle.
kıyıldım durmadan
en sert taşlara geldim
alevlenmeyi bekledim
sevgiyle.
denizlere verdim
yalnızlığımı
denizler inledi.
büyük sevinçlere kavuştum
sen sevince beni.

kahverengiydi
eylül yağmurları
saçlarının rengi
gökyüzü
yalnızlık uçurumlarında
tutuyor beni
ellerin
yağmur sonu
çiçekleri gibi.
hayata gülüyorum
sen sevince beni

Mustafa kaya
22.09.2006 / Üsküdar
www.mustafakaya