Sen Sessizce Ağlamayı Bilir misin?

Sen sessizce ağlamayı bilir misin,
Bilir misin ki gözyaşlarını içine akıtmayı?
Yüreğindeki sızıyı bilir misin kanatan,
Ve sen ayrılık acısında hiç dondun mu?
Ve sen nisan yağmurları altında,
Hiç ıslandın mı kar taneleriyle?
Saçlarına hiç döküldü mü aklar,
Hiç aynada yaşlandığını gördün mü?
Sen hiç ayrılığı yaşadın mı iliklerine kadar;
Hiç hissettin mi kemiklerinin sızladığını?
Bakışlarını dolandırdın mı boş sokaklarda,
Rastladın mı hiç terk ettiğin sevgiye bir kuytuda?
Bir kedi ürkekliğiyle dolaştın mı aç karnına,
Hiç ruhunun açlık acısını duydun mu yüreğinde?
Yaşadın mı sen terk edilmenin sıkıntısını,
Yorgun bakışlarını gördün mü kırık aynada?
Sen hiç duvarları yumrukladın mı,
Ve de sen hiç gördün mü ayın ardından doğan güneşi?
Hiç yakalamaya çalıştın mı güneşin son ışıklarını,
Ellerin ceplerinde adımlarını sayarken kaldırım taşlarında?
Lanet okudun mu sabahlara kadar yorganın altında,
Dizlerini büküp yastığına sarıldın mı?
Akıttığın göz yaşlarınla ıslanan yastığında,
Sabahlara kadar dua ettin mi,ölümü arzuladın mı.
Avuçlarında biriken terlerini çarşafına sildin mi,
Yüreğinin atışlarını yastığında saydın mı?
Gözlerini kapattığında,tavandan düşen taşlarla ezildin mi,
Ve sen,bunları yaşamışsan,sessizce ağlıyorsun demektir.