Gül bahçesine girdim.
Güllerle sohbet ettim.
Kimini okşayıp sevdim
Kimini sana benzettim.
Sen,sen....Zalim sevgilim
Acımadan gittin beni inlettin.
Gül, bahçesinde gonca gonca
Güller, gülerler el sürünce
Gözlerimde yaşlar damla damla
Sevgilim, beni terk edip gidince.
Sen, sen....Zalim sevgilim,
Kurumuş yaprağım, yolunda sürüklenirim.
Güller bahçesinde açılınca
İnsan doyamıyor, onlara bakmaya.
Mutluluklar yudum, yudum tadılınca
Tadına doyulmuyor mutluluğunda.
Sen,sen....Zalim sevgilim
Derya olsan damlanı esirgersin benden, bilirim.
Güllerin goncaları sararıp solmuş,
Yaprak, yaprak dökülmeye yüz tutmuş,
Aşıklara da ayrılmak çok zormuş.
Demek ki, sevgililer de yıldızlar gibi, kayıp gidiyormuş.
Sen, sen....Zalim sevgilim
Şimdi senden uzak, ırak yerlerdeyim.
Bir varım, bir yokum, hiçler içindeyim
Sensin benim sebebim. Ah....Zalim sevgilim.
ÇANAKKALE/GÜLPINAR...
Cahit PehlivanKayıt Tarihi : 8.9.2005 21:49:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!