Akşam Kalabalığın içinde yalnız değildim
Sen vardın yanı başımda,
Gözlerimi kime çevirsem seni görüyordum,
Gözlerim boşluğa da baksa,orada sen vardın.
Bir ara gözüm takıldı yıldızına,
Hemen yanı başında parlayan yıldıza da baktım,
Ama inan boşluktaki sen kadar,
Tüm umutsuzluklara rağmen gülmeyi unutmadım.
Yaşamayı öğrendim hayatta, ayakta kalmayı.
İnsanları öğrendim, yüzlerinde maske.
Savaşmayı öğrendim, yenmeyi dövüşmeden.
Gözpınarlarım yaşla dolsa da bunları saklamayı öğrendim
Devamını Oku
Yaşamayı öğrendim hayatta, ayakta kalmayı.
İnsanları öğrendim, yüzlerinde maske.
Savaşmayı öğrendim, yenmeyi dövüşmeden.
Gözpınarlarım yaşla dolsa da bunları saklamayı öğrendim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta