Sen Sen Sen... Şiiri - Utku Özbay

Dün geceden kalma bir
Şarap şişesi durur önümde
Ben, şişeye bakarım…
O bana bakar.

Sensin benim deli gönlümde
Hem de en güzel yerinde
Hani bırakıp gitmeyecektin beni,
Hani bir ömür boyu sevecektin…
Hani çocuklarımız olacaktı
Hani bakmayacaktım boş şişelere…

Bırak boş şişeyi...
Ağzıma sürmeyecektim içkiyi…
Eeehhh!
Boşversene…
Nerede o sözlerin?
Nerede o gözlerin?
Nerede narin ellerin?
Yalancısın sen, yalancı!

Şimdi nerdesin?
Hangi gönüllerdesin
Hangi gönüllerin prensesisin…
Beni özler misin?
Rüyalarında görür müsün beni?
Hatırlar mısın o eski günleri?
Ve ağlar mısın?
Ansızın…
Nedensiz…

Özler misin beni, seni özlediğim kadar?
Eeehhh!
Boş versene…
Sen yoksun ki…

Gittiğin günden beri
Boş şişelerde yüzün,
Kalbimde resmin…
Duvarlarda hüzün

Odam sen kokuyor
Dışarıya çıkıyorum sen
Anıların sarmış her bir yanı
Aynaya bakıyorum senin yüzün…
Müzik dinliyorum şarkılarda sen…

Sen… Sen… Sen…
Çık artık beynimden
Ama nafile atamıyorum aklımdan seni
Ve uyanıyorum ansızın…
Önce sağıma sonra da soluma dönüyorum

Ve yine aynı şeylere dokunuyor;
Aynı şeyleri görüyorum
Dört tane soğuk duvar…
Duvarlarda sen sen sen…
Ayağımı uzatıyorum…
Soğuk demiri, hissediyorum…

Tanrım…
Deliriyorum galiba
Kulaklarımda uğultular var
Yalnız ve acımasız bir gece…
Ve sen yine sen yine sen…