Sen, Sen Ol da Şiiri - Servet Yıldırım

Sen, sen ol da derdin açma pahıla!
Olurya el atar, zarara girer.
Akıl ver de, ödün verme cahile;
Birgün cahil, aklın kârını görer.

Gönül deryasında meylini yürüt!
Boşa dalıp durma, benliğin arıt!
Nefis belasını kökünden kurut!
Başını körleme, dibinden sürer.

Lafını bil konuş, ol açık seçik..
Büyüğün büyük bil, küçüğün küçük.
Her gelene kapın koyma ha açık,
Bir müsübet girer, defterin dürer.

Emaneti'm söyle niyetin nedir?
Mekânın dört duvar, yatağın sedir.
Akıl verme ac'a, bir ekmek yedir;
Karnı burnu tokun her aklı yeter.