Sen Sefa Geldin Şiiri - İbreti

Gül müdür, reyhan mı zülfün telleri
Boyu müşkübârım sen sefa geldin
Bülbülüm, feryâdım hüsnün gülleri
Sevdiğim nigârım sen sefa geldin

Nazına doyulmaz, şirindir dilin
Haktır, hakikattir erkânın, yolun
Hak cemâlin gördü şâd oldu kulun
Nazlı şivekârım sen sefa geldin

Başımızda esen sevda yelleri
Gözümüzde tüter dostun elleri
Irak iken yakın ettin yolları
Ey sevgi çınarım sen sefa geldin

Cemâlin görenler n 'eyler cenneti
Zengine, fakire kalmaz minneti
Aşığın başında tâcı devleti
Habibim, hünkarım sen sefa geldin

Gönülde meve vuran aşkın deryası
Cemâlini görmek ruhun gıdası
İbreti, fakirin dıl aşinası
Sevgilim, settarım sen sefa geldin