Sen Sanığım, Şiirler Tanığım Olsun:

I

/Sen failim, tetikler tanığım olsun:
sen, siperlendiğim şiirlerde, mülteci isyanlarım,
upuzun tenhalıklarım ve engel tanımazlıklarım
sen, ölü doğmuş zamansız düşlerim,
sen bağışlanmaz günahım, kırık sevincim, incinmiş umudum
ve sen, tahliye edilememiş sevme suçlarımsın! ../

II

/her an bölüşülmeye hazır, kimsesiz ve ıssız bir yarayım,
suçlu sevişmelerde.../

masum ama mahpus bir adamım, ömrüme yapışan bir aşkın tutsaklığında! ..
paslanmıştır kilitleri, hayatıma bağdaş kurup oturan yalnızlığın! ..
yorgun ve yeniktim aşkın girilmemiş coğrafyalarında
yitik hüznüyüm, kanayan sevinçlerin ve puşt ayrılıkların erken acılarında
ihanetin şakağında bir mermi çekirdeğiyim...

gündelik ayrıntılarda, devrik aşklar dolanır ayaklarıma
yasaklanmaya gelmez sabıkalı şiirler, en uzun, en manidar ağlamalarda
yaramın üstünde bir elim, dizelerde, sözcüklerde, diğer elim
şiirlerle örtüyorum yalnızlığın en mahrem yerlerini...

III

beni sahiplenmez bu tutuklanış, kalabalığın çölünde
herşeyi altüst edip, duygu ve imgeyi dışladılar,
aşkın çok sesliliğinde...

insanı, insan yapan öleceğini bile bile yaşamasıdır
ve ne güzel her gün ölerek yaşamak! ..

gün gelir düşmanı kardeş yapar hayat
yüreği talan edilen sevmelerin içinde
şimdi yıkasınlar kirini, pasını aşkın...
yaşama açılmıyor hiçbir kapı ve sevgiye hiçbir yürek
hiçbir yoldan geçmiyor kavuşmak ve yitirmek hiçbir aramaktan! ..

adaletsizliği taşıyorum yorgun yüzümde! ..
’kendimi insanlığa bakarak sınıyorum’
sana baksam gözlerinde bir aşk enkazı
kime baksam hızlı voltalarda-intiharını cebinde taşımakta
kimi dinlesem acıklı bir öyküsü, riski az sevmelerde.
herkes biriken köleliğinde ve ortak cinnetlerde
nasırlaşmış umutlarda, git gide ağırlaşan umarsız ayrılıklarda! ..

kime baksam, kıyametini yüzünde taşımakta
kime baksam, kendi sularını kirleten nehir! ..

IV

çünkü aşk yoktur! ..
birbirimize sığındığımız, deli yağmurlarında
çünkü aşk yoktur/çünkü senin olmadığın yerde

çünkü aşk yoktur, saçlarına kök-saldığım sevgili...
çakal bıçaklarının keskin yüzünde sınanan ve sırtımızda bilenen

kepenkleri kapatılmış sevginin, çünkü bir çok yargıcı var aşkın
herşey yabancı, herşey işgal altında
böyle korku, acı ve yalnızlık ve kangıren gecelerde

’eğer aşkla çıkılmamışsa her yolculuk yarım kalır! ..’
çünkü eğer aşk yoksa, kendi kaleminizi kendiniz kırarsınız! ..
her intiharın ardından dağılmış beyniniz kalır! ..

aşk yoksa, çeyiz sandıklarında hüzün ve pişmanlıklar birikir! ..

sevgi kıtlığında uzun kuyruklar oluşturursunuz
kucaklayamazsınız kendinizi, sığmazsınız içinize

sığamaz! ..
sığınamazsınızda! ..

(Birdal ERDOĞMUŞ/2008)