Dokuz bilemedin on yaşındayım
Hayatın başında ya da ortasındayım
Karışsa da saçım sakalım
Dokuz bilemedin on yaşındayım
Gemilerim var kağıttan gemiler
Ümit denizinde sana yüzen
Sonunu bildiğim halde demir alan gemiler
Kalelerim var kumdan kaleler
Rüzgarlara göğüs geren
İlk dalgada yerle yeksan olan kaleler
Kimsenin beni bulamayacağı bir evim var
Minderlerden yaptığım evim
Her seferinde annemin kızarak bozduğu evim
Sen varsın; gemilerim, kalelerim, evim
Hepsinde sen varsın
Ve ben seni severken
Dokuz bilemedin on yaşındayım
Kayıt Tarihi : 27.10.2021 20:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
O çocuk ölürse ne hayal olur ne de aşk…
Tebrikler
TÜM YORUMLAR (1)