' o kendini biliyora'
Gelme, hep şair kalayım, hep sair yazayım, hep ve şiirle kalayım. Sözlerini amentü olarak okuyayım aşk pınarlarında ruhun abdestini alırken.
Sen ürkek ve küçük ceylandın sevda kıyılarında. Tutkularıma vurulan minik dalgaların beni istila eder, dururdum. Sularına karışan sucu olarak gelirdim.Ab-ı hayattan sana arş-ı alaya ali sevgilerimi sunardım. Ve sen kaçardın ne kadar uzak varsa bütün tuzaklarımı da çalarak… Bense aşk denizinde acemi bir yüzücüydüm. Boğulmamak için çırpınırken yüzmeyi öğrettin bana, aşk içinde aşka…
Sonra koskocaların bir dalgayla kıyılarıma vururdu, alırdı beni tümden. Dünden ve her andan kalanlarımı alır götürürdü. Sularıma akıttığın gözyaşların da eklenince taşırdım başlardım sana soneler yazmaya sinemin en derin kalemiyle. Senin denizindeyken çok çesurdum, sular seller gibiydim sularına ve aşklarına. Saklı yüreğinde saklı bir kent olmuştun. Yalnız ikimiz sözde biliyorduk.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta