Sen Sahra'ydın Ben Libya

Pardon, bu terk etmişliğinizi kimden aldınız?
Çok güzel gidiyorsunuz...
Pardon, arkanıza bakmamayı kimden öğrendiniz?
Hiç gibi bırakmayı çok iyi biliyorsunuz...

Türkçe bir dudağın
Fransızca öpüşüydün sen,
Gülüşlerimiz daima yabancıydı,
Dişlerimizin arasında biraz Ortadoğu oluyorduk seninle
Kısıtlı zaman dillerinde,
Ve dilimleniyordu dilimiz
Siyah beyaz bir fotoğrafın köşeleriyle...

Anarşizmin en güzel örneğiydin sen sevgilim.
Boynun bir devlet başkanın heykeli gibi devrilirken omuzlarıma,
İsyan çıkartıyordu içimde ki heyecan,
Elim eline,
Kalbim kalbine karışıyordu...

Sağanak yağmurun hüzünlü bir damlasında kuruttuk hislerimizi,
Sen Sahraydın
Ben Libya,
Öpüştük
Sonra çöktük,
En son çöldük,
Kimse fark etmeden öldük...

Fark ettin mi?
Biz bile fark etmedik...

Harun Tolga Peker