Sen Sadece Kendine İyi Bak

Şehrimin kuytularını terketmişsin sen,
Benden bihaber düzlüklerdesin yine.
Gözün alabildiğine uzaklara bakıyor,
Başını bile çevirmiyorsun kestirme gidilecek umutlara.
Bir sessizlik çarpıyor yüzüme,
Bir enstürimanın en yüksek perdesinden sesleniyorum sana,
Lâl eden acizliğimi itiyorum bir kenara.
Yetim bir çocuk hevesiyle koşuyorum kırmızı ağaçlara.
Yaprakları döküyorsun, sanki sonbahardasın.
Bihabersin gönlümün cennet sevdalarından.
Fütursuzca çalıyorsun zümrüt yeşillerimi.
Yitip gidiyorsun işte dalgaların esareti gibi.
Kırbaçlarcasına çarpıyorsun kayalıklarına ırak kentlerin,
Sahilden bir avuç kum tanesi alıyorsun avuçlarına
Ve yine bihaber bakışlarınla geziniyorsun ummanlarda.
Dilim yorgun, sözüm yorgun, ben yorgunum.
Bir tek yüreğim kalmış bunca uzağın nihayetine,
Bir tek o kanat çırpıyor yokluğunun alaycı rüzgarına.
Tüm sabrımı temize çekiyorum sonra,
Yine, yeniden ilikliyorum hasretin düğmelerini,
Yeniden seviyorum seni.
Topladığım bunca cesaretin aksine yine suça mukabil kılınıyorum.
Olsun,biliyorum bu sefer anlamayacak kimse.
Olsun,özlüyorum herşeye inat.
Varsın ibret-i âlem için asılsın sevdam.
Biliyorum, sende bihabersin tüm kavgalarımdan.
Kıyasıya vuruştuğum özlemlerinden bihabersin.
Olsun...
Sen sadece kendine iyi bak sevdiğim.
Hasret sadece aşkın acısının elzem oluşunda gizlidir.
Bakışının gölgesinde şiir yazmak gibi huzurlu olmalıyım.
Sen sadece kendine iyi bak,
Ben dualarımda senle buluştuğum gökkubbemde seni seyrederim...