Bunca dert tasaya,
Sen sabret ey gönül.
Tutundum asaya,
Sen sabret ey gönül.
Ayağım çekmiyor,
Yokuşu çıkmıyor.
Kimseler bakmıyor,
Sen sabret ey gönül.
Gönül sızım dindi,
Sırtıma dert bindi.
Göze perde indi,
Sen sabret ey gönül.
El şunu tut diyor,
Ayak çek git diyor.
Ellerim titriyor,
Sen sabret ey gönül.
Yusuf artık şaştı,
Yaş haddini aştı.
Yaşamak zorlaştı,
Sen sabret ey gönül.
Kayıt Tarihi : 27.5.2017 18:22:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Yusuf Tuna](https://www.antoloji.com/i/siir/2017/05/27/sen-sabret-ey-gonul.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!