Sen Saati Şiiri - Süreyya Karaman

Dalmışken gözlerim bir noktada
Düşünüyordum seni
Düşünüyorum seni
Geçmişi şimdiyi geleceği
Bir saat sarkacı gibi sallanıp dururken zaman
Seninle zamansızlığın verdiği acıyla
Tanrıların şarlarının özlemlerimizi katıp önlerine
Dört nala koşturduğunu
Sensizliği yaşarken her iş dönümü
Kapıları dört duvar sensizliğine kapatırdım
Sensizliğe alışamazdım değil mi
Duvarlar üstüme üstüme gelir canı zor atardım dost kapılarına
Dostlar sarar sarmalardı sen gelinceye kadar
Saat sen saati olunca
Girerdim o kapıdan sensiz açılamayan kapı açılıverirdi çarçabuk
Duvarlar çiçeklenir
Yüreğim türkülenirdi
Yorgun bakışların gününü anlatırken
Yığılıverirdi bedenin kanepeye daha hatırımı soramadan
Bense bir ana şevkatiyle bir sevgili yarenliğle
Üzerini örterdim yüzyıllık uykulara yatırır gibi…
Oysa şimdilerde senin yanındayken sensizliği yaşar yüreğim
Bakışların gözlerime
Eski bir dost
Köşe başında unutulmuş bir arkadaş edasıyla
Bense zamana takılmış
Bir saat sarkacı gibi
Gözlerim bir noktada
Takılıp geçmişe
Sen saatini beklemekteyim…