Sen Rüzgarsınya Şiiri - Muzaffer Karabulut

Gözlerin okyanus misali;
Derinmi ,derin.
Bakınca,
Kaybolurum içinde;
Ah bir anlayabilsen.
Karanlıktayım,boğulmaktayım.
Dipsiz kuyulardayım;
Kimsesizim,yalnızım.
Ah
Ah
Bu kadarmıydı ahde vefa,
Yetmedimi çektiğim.
Sen rüzgarsın ya
Ben yaprağım ya
Düştüm ya önüne;
Savur savurabildiğin kadar.
Saçlarıma yağan karlarmıydı ;üşümemin sebebi,
Biriken tortularmıydı;benliğimi yok eden.
Rüzgarlar alır getirir haberini;
Rüzgarlar alır getirir;özlemini,kokunu hala.
Ben her rüzgarda;seni teneffüs ederim hâlâ,
Çekerim içime,
Ta ciğerlerime kadar seni.
Dolaştırırım hücrelerimde hâlâ.
Beklerim bahar gelsin,
Don çözülsün,
Toprak canlansın,
Tohumlar filizlensin diye.
Yıllar geçsede ;anıların hâlâ dün gibi taze
Kokunu hâlâ rüzgarlar getirir bana.
Tercihmiydi,kadermiydi yaşanılanlar;
Bilmiyorumki ne denir adına.
Geldiler ve gittiler de diyemiyorum.
Hâlâ içimdesin,
Hâlâ hatıralarımdasın;
Hâlâ dün gibi,
Hâlâ film şeridi gibi.
Dolu gibi dopdoluyum hâlâ.
Niye diyede sorma;
Kadermiş,kaderimizmiş yaşanılanlar.