Sen Ruhumdaki Vuslatsın

Kırık su parçacıklarına uzattım ellerimi
Yaralı gönlümde korsan öpüşlerin izleri
Gecenin surlarına tırmanıyorum sessiz
Iraklarda bir düş salıncağı, gidemiyorum

Ruhumun sularında bir kadın yıkanıyor
Talanlanmış cemreler ekiyorum toprağa
Birbirine sokulmuş düğümler gönlümde
Aşk düğünleri ruhumda, eşlik edemiyorum

Bir şair dörtlüğü duvarda, mayası hüzün
Çevirdim yönümü acıya, sanadır yüzüm
Bölündüm kendi içimde, yuvamdır göğsün
Üşüyorum bekleyişin odasında bu mevsim

Tuzlar ağmış aklımın bordasına, rotasızım
Kırbaçlanmış arzuların kamarasındayım
Dudaklarımda kabir azabı, şaşkın rüzgârım
İsyanın kentlerinde ben yalnızlığa aşinayım

Bir yel eser az sonra keşişlemeden, sana üşürüm
Vebali ödenmemiş aşkları kendimle bölüşürüm
Kaygımın diş gıcırtılarıyla uyur, uykularda ölürüm
Nicedir gelmediğin rüyalarımda sana bölünürüm

Sapla bağrıma gözlerini, korkumun suçlusu benim
Asırlardır acıkmışım sana, sen soframdaki ekmeğim
Unutulmuş sevişmelerin odalarında üşümüş tenimsin
Umursama ağlayışlarımı, say ki yeni doğmuş bebeğim

Sana susuzluğumdandır dudaklarımdaki sonsuz yangın
Sevdanın okyanuslarında ay düşer tenime, aşktır adım
Mahrem sancılarca sokul tenime, ayağımdaki prangasın
Gamlı bir seher var heybemde, sen ruhumdaki vuslatsın