Sen Renginde Açan Şiiri - Vedat Koparan

Ne sen beni kandırdın ne ben kandım
Sadece en yalın bu kendinde olandı
Sevgi aktı, yoktu çaresi
Yalancı baharda yalancı bir dolma

Dal yaprağa keser uyanır toprak
Döner güz bahara
Yüzümde kırık bir gülüş açar
Kırılan dal ayrılığa

Çizer yüreği budak, kanar
Her nehir akacağı denizi arar
Denizin dalgaları kıyılara akar
Her kırılma her akma bir bende beni yakar

Gün geceyle öpüştükçe
Kabardıkça günün şah damarı
Bir başka şafağa açar
Vurdukça poyraz vurur
Bir başka olur gece hüzünleri

Rüzgar gülüm ay yolumu keser
Güneş kaybolur,gölgeler önde gider
Bırak açsın gelen gün
Kaybolmaksa önce ben kaybolayım
Sen rengin ayrıcalığında
Zamansız vurgunda dökme yaprağını..

(Bu Sevgiyi Sen Bitirmiş Olsan Bile, “Giyin Renklerini Üzerine,
Vurdukça Arsızlar Yaprağını, Yeni Bir Renkle Çıkabilmek Gerek 'Yeni Güne …)