Bir zamanlar sen diye başladım.
Hayatıma herşeyiyle...
Olur olmaz yerlerde gülümsemeler tuttu,
Adın geçtiği her cümlede.
Şimdilerde seni şiirlerime anlatıyorum,
Adeta delicesine.
Sonraları bakıyorum ama okuyamıyorum.
Islanmış mürekkebi akmış yazıları,
Sensizliğin acısıyla akan gözyaşlarıyla...
Arş-ı alâ titriyor hıçkırıklarımla.
Sen peki acıyor mu yüreğin?
Duyuyor musun görüyor musun?
Sensizlik de oluşan beni?
Söyle hadi durma...
Kayıt Tarihi : 4.7.2024 02:30:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
21/05/2020 TUTAK/AĞRI
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!