Sen Papatya Şiiri - Aygül Mudurlu

Sen papatya kokuları içinde güldükçe yüzüme

Beli kırılır gururumun, umut devşirir yürek hüznüme

Sen baharı taşıdıkça gözbebeklerimin içine

Yürek yangın yeri olur, sözler dizilir kalemimin gizine

Sen bekleyişlerimde tutundukça, en alacasından bir hayale

Hayat duruverir, kelebek kanadına tutunur bütün düşlerim

Sen avuç içlerimden süzülüpte damladıkça gönlüme

Dil tutulur dimağ durur, sen olup durur tümcelerim

Yazdığım her kalem seni gizler mürekkebine

Özüme sen sızar, sözcükler kifayetsizleştikçe

Yürek içim kanar, aşk ormanımı bir kıvılcım sarar

Umutlar birden doluverir bütün hücrelerime

Ömür ahirliğine eskidikçe, gönül böylesi coşmak ister aşk diye diye

Yüreğimin figanı söz olup da eskidikçe dillerde

Yürek yangınımın külleri savrulur öylesi aşk nöbetlerine

Kimbilir belkide son tanesi, yol şaşar da takılır

Bir hecemin peşinden hazal çalan bu kalemin özüne

30.12.2017