Sen Özlemler İçinde Özlediğimsin! ...

Özlenen özlemim, özlemler içinde özlediğim,
Özlemlerime yol bulup sana geldiğim,
Coşkulu başladım seninle hayata,
Seni neden bu kadar çok seviyorum ki?

Hayatta her şeye mantıklı, mantıksız
Bir cevabım oldu da vermeye,
Seni neden çok sevdiğime,
Bir cevap bulamadım sevgili.

Susuyorsam, Gönlümün cümle kurmaya,
Kelime hazinesi yetersiz kaldığındandır
Utanıyor kalemim yazmayı kestiğinden,
Konu sen olunca dilleri lal olup konuşmuyor…

Anlamsız kalıyor, kifayetsiz kafiyeler,
Uyakların tadı yok konu sen olunca,
Oysa kalemim ne çok yazmaya susar,
Kanadıkça daha bir kanar yazmalara.

Engel tanımazdı senden önce,
Kâğıda dökerdi aşkını mısra mısra,
Bahanesi vardı satırlarda gezmek için,
Müptelasıydı sarhoş olduğunda,
Kalem ucundakini bir bir anlatmaya…

Hangi bahane bulur ki kalemim susmak için,
Hangi cümle duygu, kalemimi vurur da,
Sessiz kalmalara boyun eğer ki,
Seni seviyorsa bu yürek,
Yazmak için kalemim gerek…