Acımadı ki hiç diyemiyorum e çocuk oyuncağı değil bu ayrılık
Ağzıma bile almıyorken duymaya nasıl gücüm olsun adını ne yazık
Kıyamıyorum ki yinede hiç bilemiyorum nereye varır bunun sonu
Koyamıyorum ki yerine bir başkasını kimse doldurmuyor boşluğunu
Kara kalemle çizilmiş bir tablo sanki tüm anılar tüm olanlar içimde
Ara ara silinmiş ama biliyorsun orda öylece duruyorlar işte
Durmuyorum üstünde hayırlısı deyip geçiyorum bizden laf açılınca
Kurmuyorum kimseyle öyle büyük hayaller toparlanılmıyor yıkılınca
Sen öyle bir gelmiştin ki tüm doğrularımı alıp götürmüştün
Ben ne heybetli sanırdım kendimi oysa sensiz küçücükmüşüm
Sen öyle bir gitmişsin ki içimden beni de alıp götürmüşsün
Ben böyle çaresizliği daha önce ne duymuş ne de görmüştüm
Kayıt Tarihi : 24.9.2015 15:59:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!