Sen Orda Yoktun Şiiri - Kenan Kamay

Zaman akıp giderken hızla,
Ütopik dünyamda peşindeyim ben yine.
Hep olduğumuz yere gittim,
Sen orda yoktun.
Bir zaman nefes aldığın yer
Şimdi ki zaman benim nefesimi kesti.
Mahcemalin gördüğüm son yerden,
Onlarca insan geldi geçti,
Ben yalnızca seni gördüm
Sen orda yoktun.
Bir çocuk vardı o avluda,
Yeni güne senin için uyanan.
Her şarkıda seni bilen,
Her düşte seni gören bir çocuk vardı oysa.
Hep bekledi seni bir köşe başında,
Sen orda yoktun.
Çocuklar da ölürler küçüğüm,
Ne mezarlar gördüm göğüs kafesinin ardında.
En acı yalnızlık milyonların arasındaydı,
En melankolik notalar bir zihnin içinde.
Bir çıkmaz sokakta hepsi pusuya düşürdü beni,
Sen orda yoktun.
Yıllar geçti tabi kocaman oldun ben yokken.
Bir çocuk olarak bıraktığım sen, herşeyi unutacak kadar büyüdün ben tekken.
Ben yığınıma yığın eklerken düştüm nara,
Sen su bile vermedin ben yanarken.
Beyhude geçen yıllarımın hesabı ağır geldi,
Davacı oldular benden,
Bir şahit aradım kara yazgımı aklayacak,
Yine sana çıktım herşeyin faili senken.
Esir oldum karanlık bir zindana,
Esir oldum özgür bir insana,
Mahçup olduğum herşeye,
Esir oldum ben çocukluğuma.
Dava görüldü mühür vuruldu.
Herkes bir oldu beni öldürdü de,
Sen orda yoktun.