Sen oluyordu herkes Şiiri - Şükrullah Ya ...

Sen oluyordu herkes
Sen oluveriyordu herşey
Gecenin zifiri karanlığı
Saçların  oluyordu
Güneşin doğuşu gözlerin...

Sen oluyordu herkes
Sen oluveriyordu herşey
İğde ağacından esen rüzgar
Nefesin oluyordu
Denizde çıkan inci, dişlerin...

Sen oluyordu herkes
Sen oluveriyordu herşey
Vapurun bacasından tüten duman
Hayallerin oluyordu
Bulutların arasında parıldayan ay yüzün...

Sen oluyordu herkes
Sen oluveriyordu herşey
Hazanda düşen gül yaprağı
 Hüznün oluyordu
Dalda Kanat çırpan kuş yüreğin...

Sen oluyordu herkes
Sen oluveriyordu herşey
Servise binen güzel çocuk
Durakta bekleyen emektar işçi
Okula giden çiçeği burnunda ögretmen
Dedim ya;
Sen oluyordu herkes
 Herkes de sen...

Açan çiçek
Uçan kelebek
Vızıldayan arı
Sen gibi nazlı
Sen gibi uçarı
Sen oluveriyordu hepsi
Ayrı ayrı ...

Derken;
Annem oluyordun
Babam oluyordun
Hastalandığımda
Dermanım oluyordun
Bazen de dayanılmaz acım
Sendin Hücrelerimde
yüreğimi sorgulayan savcım...

Yolumu kaybettiğimde rehberim
Fırtınalı havada pusulam oluyordun
Yüreğim dalgalandığında limanım
Sevdalandıgimda aşk iksirim...

Ekmeğim oluyordun
Suyum aşım
Reşit olmadığım
Onyedi yaşım...

Herşey olan sen
Herkes olan sen
Sen kimsin sahi
Nesin Sen?
Neye baksam sen
Kimi görsem  sen
Nereye dönsem sen...

 Ve sen
şiir oluyordun en sonunda
Yazmak istediğim
satır satır
Yaprak yaprak
Hadi söyle onyedi yaşım
Mümkün mü  Seni unutmak...

Şükrullah YAVUZER
      23.04.2020
Karantina Gunleri
             Van