Sen Ölürsen Şiiri - İsmail Aydoğmuş

Sen ölürsen
Evini satarlar
Bir ay sonra başkaları oturur.
Arabanı önce
Bir galeriye bırakırlar
Yada pazara
Sonra biner başkaları.
Cep telefonunu kullanır biri
Silerek sana ait bilgileri
Yerleştirir kendininkileri.
Bilgisayarın olur başkalarının
Verirler kona komşuya
Elbiselerini ayakkabılarını
Dağıtırlar sevdiğin
Eşyalarını kitaplarını
Belki verirler hurdacıya
Belki de bir kütüphaneye
Yada mahallenin çocuklarına

Her gün seni ayakları altında
Tepeleyenler çiğneyenler
Ve seni sevenler ağlayıp
Öldü diye üzülürler
Kimi içten, kimi usulen
Seni omuzlarının üstüne
Yollarlar son yolculuğa

Ah yarin Güzel yarin
En çok da o üzülür
Kahrolur, mahvolur
Eşin sen ölünce evlenmem diyor
Çocukların ne olacağı belli olmaz
Belki onların yanında durur
Belki de anlaşamaz yeni bir hayat kurur
Çocuklar yetişkin hepsi yeni hayata alışır
Yaşamaya devam eder, iş kurar, çalışır
Baki değil hiçbir şey dünyada değişir
Ölürsen eğer severek paylaşarak
Severek yaşa
Ölünce sevgi kalır
Senden birde şu sözler, şiirler kalır.

(10 Haziran 2006
Cumartesi
12:00)