Sen Ölümden Beterdin

Madem ki ihanetin pençesinde arzulara teslimdin
Ne diye bunca zaman erim deyip ukdeleri yeşerttin
Gerçek sevdadan vuslatı sen çıkardın Didim’de
Yaşattıklarını kaderin bilse, sen ölümden beterdin

Vuslatın yıl dönümünde çağrıma cevap vermezsen
Bunca yıl kalpteki ukdelere boş ver der geçersen
O gece zevkin doruğunda içtiğin ihanet şerbetinden
Sahibim deyip sarıldığın hayırsız insanla içeceksin

Aşkıma müptela gönlüne söz geçirmek ne mümkün?
İhanete yelken açtı bedenin, ömrün rüzgarında sürgün
Alev alev yanan fecrinde sahibinle sarmaş dolaşken
Her nefeste ahımı içen bedenin sürüm sürüm sürünsün

İhtişamla dikilmişti gönül bahçesine namus şaheserin
Güneşin mahzun doğduğu anda sözlerim taştan makberin
Kutsal duyguları gecenin karanlık tünelinde gömerken
Benimsin diye aşkla sarıldığın erin gayri ebedi mahşerin

Nereye kadar kaçarsın, pamuk tenin şeytan ateşinden mi?
Ne zamana kadar susarsın, ettiğin yeminlerin yalan mı?
Hani attığın her adımda kadınım değerlerimi yaşatırdın?
Benliğine tecavüz edenle birlikteyken susup öleyim mi?

30 Ağustos 2004 Akçatekir/ADANA