Sen Olsaydın Şiiri - Ozan Sonar

Dertli gecemin parlak ışığı…
Dağınık odamın güzel kokusu…
Kimsesiz ozanın yaşama umudu…
Sen olaydın güzel sen olsaydın…

Çaresizim dost tutanda yok elimden.
Aşkın derdi sardı beni yürekten.
İçim kor olur duyunca seni başka birinden.
İçime umut hayatıma anlam sen olsaydın…

Seni görmek yetmiyor seviyorum demedikten sonra.
Haykırasım geliyor içimdekileri sessiz sokağa.
Hayallerim yenilince kara sevda ve ayrılığa.
Gözyaşımı silen insan sen olsaydın.

Haberde göndermiyor seviyorum diye.
İnan kuşkular düşüyor geceleri içime.
Sevdan türlü türlü acı bünyeme.
Üşüyen ellerimi ısıtan tek sen olsaydın…

Ağlamakla bile geçmeyen gecelerde.
Hasretin yıkıp attığı ümitlerde…
Zalimliğin ağır bastığı şu senelerde…
Tek iyi bildiğim kişi sen olsaydın…

İyilik görmedim bunca yıldan.
Unutamadım aklımdasın diye mesajda gelmez yardan.
Aramızda olan bunca mesafe ve yoldan…
Engelleri aşıp da gelen sen olsaydın…

Sen sevdiğini hissettir gerisi kolay.
Her gece senin için çıkıyor gökyüzüne ay.
Dünyamı normale döndürüp sevip sayan…
İlk ve son kadın sen olsaydın…

Gözümde kanları görünce şaşma.
Bir köşede ağlarken görsen acıma.
Yıkılmışım zaten olmaz diyerek birde sen vurma.
Uğruna yandığım ağladığım tek yar sen olsaydın…

Bir gül var elimde hiç solmayacak dediğim.
Önemser sever kaybetmek istemez yar dediğin.
Nedir bu cefalar acılar bana ettiğin.
Ağlatanda güldürende tek olsaydın…

Bana işkenceler eden sevdaya ne demeli.
Çarpar gözüme bazen gözleri sürmeli…
Bir sesi var ince mi ince narin mi narin…
Arayıp sorduğum tek insan sen olsaydın…

14.11.2013
21.32 Perşembe