Sen Olsaydın Şiiri - Kenan Kervan

Her geçen gün sevdan yayılıyor vücudumda hastalık gibi.
Damarlarımda senin sıcaklığın dolaşıyor.
İstesem de vazgeçemiyorum bir türlü senden.
Canımı acıtıyor feleğin kıskaçları.
Üzüyorlar beni.
Sen olsaydın izin verir miydin üzülmeme.
İyileştirmez miydin dermansız hastalıklarımı.
Bırakır mıydın beni hiç böyle çaresiz.
Hiç üzülür müydüm sen olsaydın.

Sabahlara kadar uyumuyorum,uykularıma inat.
Yalnızlığımı düşünüyor,çaresizliğime kızıyorum.
İsyan ediyorum seni benden alan kaderime.
Sensiz geçen günlerime yanıyorum.
Kahroluyorum.
Sen olsaydın uyutmaz mıydın dizlerinde saçlarımı severek.
Adamaz mıydın ömrünü bana kaybettiğimiz günler hatırına.
Susturmaz mıydın içimdeki isyanları.
Hiç kahrolur muydum sen olsaydın.

İklimler de değişti vücudumun değişen kimyası gibi.
Buralarda mevsim kışlara döndü.
Kapkara bulutlar toplanıyor her gün üzerimde.
Yağmurlar yağıyor saçlarıma hiç durmadan.
Üşüyorum.
Sen olsaydın izin verir miydin ıslanmama.
Sarılmaz mıydın sıcacık kollarınla ısınmam için.
Dindirmez miydin içimdeki fırtınaları.
Hiç üşür müydüm sen olsaydın.

Beni artık kimseler anlamıyor.
Bilmiyorlar kıymetimi senin bildiğin gibi.
Her günüm ağlamakla geçiyor kimselere görünmeden.
Çocuklar gibi bir köşeye kaçıp saklanıyorum.
Utanıyorum.
Sen olsaydın izin verir miydin bu hıçkırıklara.
Silmez miydin ellerinle gözümdeki yaşları.
Teselli etmez miydin yaralı yüreğimi.
Hiç ağlar mıydım sen olsaydın.