Sen Olsaydın Şiiri - Ahmet Öztek

Sen olsaydın, hiç böyle gözüm arkada kalır mıydı.
Sen olsaydın, hiç böyle gözüm yaşlı olur muydu.
Herkes gibi bende güler oynardım
Herkes gibi, benimde bekleyenim olurdu.
Ülkenin bir ücra köşesinde,
Biterdi bu askerlik.
Biterdi bu hasretlik.
İster bağırsınlar, ister azarlasınlar, kızsınlar,
İsterse dövsünler beni,
Yerden yere çalsınlar, vursunlar beni.
Katlanırdım hepsine, kırılsa da kolum kanadım.
Yine güler oynardım,
Son günümü beklerdim.
Kavuşmayı beklerdim herkes gibi,
Yaşamayı severdim, her şeyden çok,
Duygularım elimden alınsa bile...

Sen olsaydın, hiç böylesine gözüm arkada kalır mıydı.
Sen olsaydın, hiç böylesine yüzüm solgun olur muydu.
Gözüm yaşlı olur muydu,
Bunca kalabalık içinde...
Duygularımı yitirdiğim şu anda,
Saniyelerin yıl gibi geçtiği bir zamanda,
Sen olsaydın, hiç olmazsa yanımda.
Hiç böylesine yüzüm solgun olur muydu.
Halim bitkin olur muydu.
Hangisine ne diyeyim.
Hepsinin hasreti bam başka,
Günul düşmesin yeter ki aşka,
Hangi güzüm yaşını sileyim
Beni kim anlar, bu yaşta kime gideyim.
Seni mevladan tekrar dileyeyim.

Sen olsaydın hiç böylesine gözüm arkada kalır mıydı.
Düşünür müydüm, çocukluğumun geçtiği o sokakları.
Ve halime acıyan büyük insanları,
Zamansız geçen yılları,
Karanlık gecelerde göz yaşım dökülür müydü,
Sessizce yerlere.
Hiç büylesine ağlar mıydım,
Gözüm yaşlı olur muydu böylesine,

Sen olsaydın ekinler bambaşka yeşerirdi,
O tarlalarda.
Sen olsaydın kuzular bambaşka meleşirdi,
O dağlarda.
Alnımdan ter akar,
Gözümde sevinç parlar,
Gönlüm bir hayat yaşardı.

Sen olsaydın ömür her engeli aşardı.
Sığmasa da kabına her an bir başka taşardı.
Sen olsaydın, hiç böyle gözüm arakada kalır mıydı.
Sen olsaydın, hiç böyle gözüm yaşlı olur muydu.
Sen olsaydın, hiç böyle yüzüm solgun olur muydu.
Sen olsaydın, Sen olsaydın...

Engebe Şiirleri - 17 12 1999