Duymuyor kulaklarım,
Hissetmiyor ellerim,
Sen olmuyorsun görmüyor gözlerim.
Yüreğimin sesini dinledikçe uzaklaşıyorum senden.
Bir tek sözün yetecek halbuki beni bu bataklıktan kurtarmaya,
Alışmak mı sensiz uyanmaya.
Rüzgarın gürültüsü yetiyor artık savrulmam için.
Sadece susarak özlüyorum...
Seni tekrar görebilmek için yaşıyorduk,
Sanki umrumuzdaydı dünya hayatı.
Millette adamın yari gitti ne vurdumduymaz adam hiçbir şey olmamış gibi yaşıyor diyor.
Bırak onlar öyle desin.
Dünya artık cehenneme dönmüştü,
Azrail kapımı çalmadan sönmüştü ateşimiz.
Senin cemalin yetecekti henüz taze sönmüş ateşimizin üstüne bir su misali...
Artık yoksun ya,bunu biliyorum ya,
İşte bu yüzden gidiyorum.
Vakit dolmuştu,melekler nüfuz etmiş sorgu başlamış,
Öbür dünyaya kalmıştı yarım kalan işimiz.
Seni öbür dünyada bekleyeceğim artık,
Orada susarak,özleyerek sevmeye devam edeceğim seni.
Hoşçakal gönlümün vazgeçilmezi...
Kayıt Tarihi : 5.6.2015 19:58:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!