Sen ölmüşsün Şiiri - Rahim Recep Akdora

Sen ölmüşsün

Sen ölmüşsün benim haberim yok Osman dostum
Ateş esmer kimbilir ne kadar ağlamıştır ölüm haberine
Peri’de tanıştığımız o güzel Bulgar kızı da duymamıştır öldüğünü benim gibi
Bu akşam “yusufum’u “ okudu Havva Karakaş ağlattı beni

Seninle sohbetlerin bir başka tadı vardı
Kendini beğenmiş arkadaşlarına hiç benzemezdin
İçkiyi iri içerdin
Küfürsüz ve temiz konuşurdun dilini
Hatırlar mısın bir akşam Kırcaalide
“Bulgariya” restoranında balık kızarttırmıştık
Karşı masadan bir kadın sana durmadan kadeh kaldırıyordu
Sen sıkılıyordun bizden yanıtsız bırakıyordun kadını
sonra ben gittim onu getirip yanına oturttum
bir fabrika müdürüymüş kadın
senin şarkılarına hayran
çantasından senin son plağın çıkmıştı.

Sen sırf sen olduğun için seviliyordun.
Varnalı Anna doyamamıştı gözlerine
Ona yazdığın şarkıyı dinleyince bayılıp düşmüştü
Sonra şarkı gençlerin marşı olmuştu
Bulgar’ı Türk’ü hep Osman’ı konuşmuştu.

Öldün demek
Neden
Bunca sevenin varken nasıl kapadın gözlerini yaşama
Allah bilir ya senin benim gibi günahlarında vardı
En son imam olmuştun Sofya camiine değil mi? !
Babanın yerini doldurmuşsun.
O zaman içkiyi de bırakmışsın.
Zamparalığı da
Biraz hayır depolayabildin mi

Demek sen öldün
Senin ölümün de bana ders oldu yaşamın gibi
Dost bildiğimiz o ortak dostlarımız dost değilmişler
Senin ölüm haberini bile benden kıskandılar.
Zavallılar
Bir gün onlarda ölecekler herkes gibi
Onlara yazmayacağım sana yazdığım şiiri

Varna’ya gidip bulacağım Anna’yı
Bir senin aşkına sarhoş olmuştu
Bir de ölümüne sarhoş edeceğim onu
Sonra ikimiz baş başa verip
Ölümüne ağlayacağız mırıldanarak “Anna”yı