Sen Ölme Öğretmenim Şiiri - Müzeyyen Atvur

Bana bir şeyler anlat.
Çınarların parçalı yapraklarından sızan
Gün ışığı gibi.
Sarı saçlarına dokunup güneşin,
Mavi yaldızını öpmek gibi okyanusun.
Bana Balkan savaşı'nı anlatma öğretmenim.
Dimitri'yle İsmail'in arkadaşlıklarını,
Ayran testisindeki kardeşlikleri anlat
Götür beni.
Çakırdikeninin mor sıcağını içmek istiyorum.
Bana kanat ol öğretmenim.
Afrikalı çocuğa elma şekeri götüreyim.
Adı bilinmeyen kır çiçeklerine,beyez tebeşir.
Atomun çekirdeğini anlatma.
Hiroşima bulutlarının göz yaşlarını silebilir misin?
Çizebilir misin ışık mavisi göklerin,
Kızıl bir kasımpatına boyandığı tabloyu?
Sekiz on beşte öğretmenim,
Yani senin sınıfa girdiğin saatlerde,
kimbilr kaç öğretmenin
Göz bebekleri çalınmaktaydı.
Balıklar vurgunuydu kıyılar.
Sen ölme ne olursun.
Yaşamayı öğret bana.
Yağmuru,tipiyi,fırtınayı.
Ve sonrası gerinerek doğan
Gökkuşağının bütün renklerini göster.
Akasyaları, bir kez olsun koklat salkım salkım.
Bir kezde mehtaba çıkalım koşaradım.
Beşgen kanatlı kar tanelerini sayalım
vapur güvertesinde.
Sesini duyuyorum derinden.
Şayak kalpaklının arkasında,
Memleketimin sevda türkülerini söylüyorsun
umutlu sabahlara.
Tut ellerimi bırakma.
Mavi gözlerin buğusunda ıslanmak istiyorum.
Mavi gözleri aynasında yürümek istiyorum.