Sen Olmayınca Üşüyorum Şiiri - Mehmet Murat

Sen olmayınca yalnızım,yapayalnız,
Üşüyorum.
yokluğun zemheri soğukları getiriyor içime.
Kaskatı kesiliyor ellerim ve kalbim,
donuyorum.

Bir çocuğun ruh halinde korkuyorum,
ve annesi terk etmişçesine mahzun,
boynum bükülüyor,
kimsesizliğe eş bir duygu gözlerimi dolduruyor,
damlalar yere düşmeden donuyor,
üşüyorum..

Her yerde,herkeste seni arıyorum,
koca bir meydanda tek başınayım ve çıplak,
ayaz vurmuşçasına titriyorum,
dudaklarım dondu,konuşamıyorum,
gelip de üstümü örtermisin?
üşüyorum.

Mevsim aralık mı yoksa ağustos mu fark etmiyor,
sen olmayınca üşüyorum.

Senin olmadığın her yer donuyor.
Saçaklardan sarkıtlar düşüyor kalbimin ortasına,
kalbim ölüyor,
gel elini koy artık üstüne,
al avuçlarının içine,
ne olur ısıt,yaşat kalbimi
ben sensiz çok ama çok üşüyorum.